.
ಹಕ್ಕಿಯ ಬದುಕು
ಬಲಿತು ಬರಲು ಆಗತಾನೆ
ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು
ಬೆಟ್ಟವೇರಲು ,ಕಣಿವೆ ದಾಟಲು
ಮೋಡದೊಳಗೆ ಸುಳಿಯುವಾಸೆಯು
ಹೊಸದು ಬದುಕಿಗೆ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದವು
ಸಾವಿರೊಂದು ಕನಸುಗಳು!
ಅವನು ಬಂದು ಹೀಗೆ ಅಂದ...
ಬಯಲು ಸಾಲದು, ಗಗನ ಕಿರಿದು;
ಬೇಕು ನಿನಗೆ ಬೃಹದು ಜಗವು!
ಬಂದು ನಿಲ್ಲು ಎನ್ನ ಹಿಡಿಯೊಳು
ಕಣ್ಣ ಮುಚ್ಚೆ ಕಾಣ ಸಿಗುವುದು.
ಕಿವಿಗೆ ಕೇಳದು ಒಳಿತು ಮಾತು
ಸ್ಪರ್ಶ ಮಾತ್ರದಿ ಮರೆತೆನೆಲ್ಲವ
ಕುರುಡು ಪ್ರೀತಿ ಸೊಬಗ ಮಾಯೆ!
ರೆಪ್ಪೆ ತೆರೆಯೆ ಬಂಧಿ ನಾನು
ಮಹಲ್ಗಳ್ಮೇಲ್ಗಣ ಕಂಬಿಯೊಳ್
ಎನಿತು ಕರೆದರು ಆರು ಬರರು
ಗೋಡೆಗಟ್ಟಿದೆ ಸುತ್ತಲೂ
ನಿಜವನರಿಯಲು ಕ್ಷಣವನಿತ್ತೆ....
ತುತ್ತು ಅನ್ನಕೆ ಕೈಯನೀಯುವ
-ವರೆಗೆ ಬಂದಿತೆನ್ನೆಯ ಪಾಡು
ಹರೆಯ ಸುರಿದ ಹಗಲುಗನಸ
(ಈಗ)ನೆನೆದು ಗದ್ಗದಗೊಂಡೆನು
ರೆಕ್ಕೆ ಎರಡನು ಮುರಿದು ಹಾಕಿ
ಬಿಕ್ಕಿ ಅಳುತಲೆ ಕುಂತೆನು
ಸುತ್ತ ಕತ್ತಲೆ ಕವಿಯುತಿರಲು
ಕರಗಿ ಹೋದೆನು ಅಲ್ಲಿಯೇ.....
- ಕಾವ್ಯಮಯಿ
