ಅಮ್ಮಾ...

    

ಅಮ್ಮಾ ನಾನು ನಿನ್ನೊಳಗೆ
 ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಲಗಿದ್ದೆ;
 ನಿನ್ನ ಹೃದಯದ ಬಡಿತವೇ
 ನನಗೆ  ಸಂಗೀತವಾಗಿದ್ದು
ಅದ ಕೇಳುತ್ತಾ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ
ನಿನ್ನ ರಕ್ಷೆಯಲಿ ನಾನು
ಎಂದೂ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿದ್ದೆ .

ಅಲ್ಲಿ ಭಯವಿರಲಿಲ್ಲ,
ನೀನು ನನ್ನ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದೆ
 ನನಗದಷ್ಟೇ ತಿಳಿದಿತ್ತು.
ನನಗೆ ಹಸಿವಾದಾಗೆಲ್ಲ
 ನೀನು ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬ
 ಉಣ್ಣಲು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೆ
ನಾನು ಹಾಯಾಗಿದ್ದೆ.

 ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ನವಿರಾದ
 ಕನಸುಗಳ ಹೆಣೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ
ಅಮ್ಮ ನೀನು ಹೇಗಿರುವೆಯೆಂದು
ನಾನೂ,  ನಾನು ಹೇಗಿರುವೆಯೆಂದು
ನೀನೂ ಅರಿಯಲಾರೆವು !
ಆದರೂ ನಮ್ಮೊಳಗಿನ
ಮಧುರ ಬಾಂಧವ್ಯ
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೀರಿದ್ದು
ನಾನು ಖುಷಿಪಡುತ್ತಿದ್ದೆ !

ಆದರಿಂದೇನಾಯಿತಮ್ಮ !!?
ಅಮ್ಮಾ.....  ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳುತಿದೆಯೇ?
ಏಕೆ ಭಯಗೊಂಡಿರುವೆ
ನಿನ್ನೆದೆ ಬಡಿತವು ಬಲು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ
ಏಕೆ ಈ  ತಳಮಳ
ಅಳುತಿರುವೆಯೇನು?
ದೇವೆರನೇಕೆ ನೆನೆಯುತಿರುವೆ?

ಅದೇನು ಸ್ಫೋಟ? ಹಾ !!?
ಅಯ್ಯೋ....  ರಕ್ತ.....
ರಕ್ತ ಜಿನುಗುತ್ತಿದೆ....
ಮಾತಾಡು.....
ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ನಿನಗೆ...?
 ಹೇಳಲಾರೆಯೇನು?


ನನಗೆ ಸಂಕಟವಾಗುತಿದೆ
ನನ್ನ ಕೂಗು ಕೇಳುತಿಲ್ಲವೇ
ನನ್ನ ಮೇಲಿನ ಮಮತೆ ಮರೆತಿಯೇನು?
ನನ..ಗೆ ಉ..ಸಿರು.. ಕಟ್ಟು..ತಿದೆ..
ಅ..ಮ್ಮಾ... ಕಾ..ಪಾಡು..
...........
ಅಮ್ಮಾ.........
           
              - ಕಾವ್ಯಮಯಿ

ನಿನ್ನ ನೆನಪು

 ನಿನ್ನ ನೆನಪು

 ನಿನ್ನ ಇರುವನ್ನು ನಾನುಕಂಡೆ
 ನಿನ್ನಿಂದ ದೂರವಿದ್ದು
 ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಸುಳಿವ ನೆನಪ
 ನೆಪವಾಗಿ ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದು

 ಇಹುದು ಬಯಕೆ ನೂರು
 ಬಳಿಬಂದು ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳು
 ಪ್ರೇಮದಲೆಯಲಿಂದು ಮಿಂದು
 ಮನಸ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳು

 ತಾಳೆನಿನ್ನು  ವಿರಹ ವ್ಯಥೆಯ
 ಬದುಕ ಗತಿ ಅಗೋಚರ
 ಕಾಲವಿರುತ  ಗೆಳೆಯ ನೀನು
 ಬಂದು ಸೇರು ಹತ್ತಿರ
                   
                  -ಕಾವ್ಯಮಯಿ

ಕವನದ ಹುಟ್ಟು

ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ
ಕವಲೊಡೆದ ಕನಸಿಗೆ
ಅಕ್ಷರದ ರೂಪಕೊಟ್ಟು
ಹಾಳೆಯೊಳಗಿಳಿಸಿ
ನಗುವೊಂದು ಮೂಡಲು
ಹುಟ್ಟಿತೆನ್ನ ಕವನ

ಪ್ರಾಸ ಸಮಾಸಾದಿಗಳ
ಅಲಂಕಾರ ಶೃಂಗಾರ
ಬೇಕೊ? ಬೇಡವೋ !
ಎಂದೆಣಿಸುತಲೇ
ನವಜಾತ ಶಿಶುವಂತೆ
ಹುಟ್ಟಿತೆನ್ನ ಕವನ

ಬಹುದಿನದ ಬಯಕೆಗೆ
ಮಡುಗಟ್ಟಿದ ಕೈಗೆ
ಜೀವವನು ತುಂಬಿ
ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳ
ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಸೆಯುತ
ಹುಟ್ಟಿತೆನ್ನ ಕವನ
                 -ಕಾವ್ಯಮಯಿ

ಮೌನಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗಿ.

ಅಕ್ಕರಗಳ ಆಸುಪಾಸು ಹೊಕ್ಕು ಒಂದಷ್ಟು
ಬಿತ್ತರಗಳ ತರಗೆಲೆಗಳು
ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆದಂತೆ ;ಬಿರುಗಾಳಿ ಬರುತೆನಲು
ಮೌನಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗಿ.
ಕವಿಯುತ್ತ ನಿಶ್ಶಬ್ಧ
ತಣ್ಣಗಾಗುವ ತೆವಲು
ಮತ್ತೆ ಸವಿಗಾಳಿಗೆ ಮೈಯೊಡ್ಡಿ
ಮೊಗವರಳಿ ಸವಿಯುತ್ತಾ ಸಾಗಿ
ಮೌನಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗಿ.
ಆ ಗಾಳಿ ಗಂಧದೊಳು ಮಿಂದೆದ್ದು
ಲೇಖನಿಗೆ ಇಳಿಯಿಸುತ
ಮತ್ತೆ ಅಕ್ಕರಗಳ ನಡುವೆ
ಮೌನಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗಿ. 
                         - ಕಾವ್ಯಮಯಿ